دو لایه کوتیکل و کورتکس مو همیشه در معرض آسیب می باشند. زمانی که لایه کوتیکل (لایه خارجی مو) دچار آسیب شود، موها دارای خشکی مفرط و موخوره می شوند ولی زمانی که آسیب به لایه داخلی مو می رسد موها دچار آسیب جدی و کشسانی زیاد می شوند. 

به طور کلی موهای سر هر فرد از 3 باند عرضی با نام های هیدروژنی، نمکی و گوگردی تشکیل شده است و آسیب ها در درجه اول باند هیدروژنی و سپس باند نمکی و در وهله آخر باند گوگردی یا سولفیدی را مورد هدف قرار می دهند. باندهای هیدروژنی و نمکی در اثر استفاده از سشوار، اتوی موی خانگی، شامپوهای بی کیفیت و با ph بالا و حتی شنا در آب دریا و استخر، آسیب می بینند و موها دچار خشکی و دهیدراتی می شوند. اما در پروسه های شیمیایی مثل رنگ و دکلره ، صافی ژاپنی و ریباندینگ، باند گوگردی یا سولفیدی که اصلی ترین و محکم ترین پیوند مو محسوب می شود و درگیر می شود و بسته به درجه آسیب آن، موها دچار کشسانی می شوند. به صورت کلی چنانچه باندهای هیدروژنی و نمکی دچار آسیب شوند، توسط موادهای نانو کراتین ، بوتاکس و فیلر می توان آسیب ها را درمان کرد. ولی در صورتی که باندهای گوگردی (سولفیدی) آسیب ببیند، ساختمان مو دیگر محکم نخواهد بود و دچار پوکی می شود و هر لحظه آماده کات شدن می باشد. در این حالت احتیاج به موادی داریم که بتواند به صورت مصنوعی برای مو باند گوگردی ایجاد کند. بدین منظور پلکس ها را به بازار معرفی کردند.